Athos kent alleen
maar deelnemers
Citymagazine Maastricht | 15
Kwetsbare en minder kwetsbare mensen bij elkaar
brengen en samen iets laten delen. Daar staat Athos
voor. Anita Bastiaans, manager bij stichting Radar,
bedacht het concept drie jaar geleden. ‘We hadden
geen plan, zijn gewoon begonnen. Wat we wilden laten
zien, is gelukt. Een inclusieve samenleving, waaraan
iedereen kan meedoen, werkt. We koken, maken o.a.
duurzame producten van hout, jeans, lampen, noem
maar op. De mensen die hier komen, willen meedoen,
ergens bij horen. Ze zijn trots, dat werkt door. Dat is
niet voor niets ons motto.’
Athos is een succes. Aan het eind van 2016 waren er 88 deelnemers,
eind 2017 stond de teller op 130. Per dag zijn er gemiddeld
45 deelnemers bezig. De activiteiten zijn uitgebreid:
mensen zijn werkzaam met hout, schilderen, doen aan mode,
koken en tuinieren of verrichten administratief werk. Zes
deelnemers zijn afgelopen jaar doorgestroomd naar betaald
werk. De Universiteit Maastricht toont in een rapport voor de
gemeente Maastricht de toegevoegde waarde aan van Athos:
‘Deelnemers zetten stappen in sociale participatie, hun persoonlijke
ontwikkeling en hun vermogen tot zelfzorg. Zonder
de bijzondere omgeving van deze plek, waar iedereen van betekenis
is voor anderen, zouden zij deze ontwikkeling waarschijnlijk
niet zo hebben doorgemaakt.’ Verder stelt het rapport
dat ‘de verhevenheid van de professionele en sociale sfeer
ervoor zorgt dat de mensen zich gezien voelen en herstel wordt
daardoor onderdeel van de gedeelde sociale leefwereld.’
Bastiaans is blij met het rapport. ‘Daar doen we het voor. We
wilden al langer een plek creëren waar iedereen zich gewenst
voelt. Ik bof dat Radar me de ruimte gaf. Toen ons idee niet
meer bij deze tijdgeest paste, zijn we begonnen. We hebben
het bordje Radar van de muur gehaald, omdat die naam stigmatiserend
kan werken. Als je bij Radar zit, ben je gehandicapt,
wordt vaak gedacht. We kozen voor Athos. Naar de naam
van de laan hier, maar vooral omdat Athos een van de drie
musketiers was. Hun strijdkreet: ‘Een voor allen, alleen voor
een’, paste goed bij onze bedoelingen.’
Athos is vernieuwend, hoort ze vaak. Bastiaans vindt het lariekoek.’
Het is niet innovatief wat we hier doen. Je zorgt voor
elkaar. Dat was toch vroeger ook zo? Mensen hielpen elkaar.
Dan doen we hier ook. Wij kijken wie je bent, wat je wilt en wat
je nodig hebt om een stap verder te komen in deze samenleving.
Mensen komen hier naartoe omdat ze willen meedoen,
ergens bij willen horen en willen werken. Wij kiezen bewust
voor een aantal mooie werkzaamheden. Athos Eet is onze dag
horeca en catering binnen- en buitenshuis. Athos Maakt is
onze ambachtelijke werkplaats. En Athos Doet staat voor het
op maat ondersteunen van onze deelnemers.’
Geld komt grotendeels van zorgverzekeraars, de gemeente
Maastricht en sponsoren zoals de stichting Doen, DSM cao-
Fonds en KNHM. ‘De gemeente investeerde in ons door twintig
laagdrempelige plekken in te kopen. Deze plekken worden
ingevuld door mensen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt.
Dn komen de sociale dienst en het UWV in beeld We
zijn een non-profit organisatie, die ook onderneemt. We worden
betaald voor de ondersteuning. En we verdienen geld met
de verkoop van producten en het verhuren van ruimtes aan
verenigingen en commerciële partijen voor een schappelijk tarief.
Die inkomsten gebruiken we weer voor onze activiteiten.’
Het gaat best goed, vindt ze. ‘We wilden ons merk goed neerzetten.
Dat is gelukt. Maar we zijn er nog niet. De overheid
maakt het ingewikkeld. Mensen moeten langs veel loketten.
Dat kost tijd en geld. Maak het systeem eenvoudiger, Geef geld
voor plekken, dan kunnen wij maatwerk leveren.’
www.athos-maastricht.nl
‘Trots werkt
door is niet voor
niets ons motto’